داده های مورد نیاز برای حل سازوکار زمین لرزه ها در این پژوهش از هم آمیخت داده های شکل موج موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران و پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله گردآوری شده اند. پس از ویرایش داده ها از روش قطبش های نخستین موج P رسیده به ایستگاه های لرزه نگاری باند پهن، بلند دوره و هم چنین کوتاه دوره برای حل سازوکار کانونی زمین لرزه ها بهره گرفته شد. خطای کانون یابی این زمین لرزه ها نزدیک به ۵ کیلومتر بوده و بیشینه چرخش صفحه های گرهی در سازوکارهای کانونی ۵ درجه درنظر گرفته شد. این سازوکارها با کمترین خطا در شمار قطبش ها برای سازوکارهای زمین لرزه های پیرامون شهرهای پرجمعیت و مهم کرمان و شیراز پردازش شده اند. برپایه ی حل سازوکار زمین لرزه ها در این پژوهش، گسل های گلباف، کوهبنان و رفسنجان دارای سازوکار چیره راستالغز راست گرد با مولفه معکوس و گسل سروستان دارای سازوکار چیره ی معکوس خالص می باشند. زمین لرزه ها در پیرامون شهر شیراز بیش تر در نزدیکی سامانه گسلی سبزپوشان، کره بس و گسل برازجان پراکنده شده و پراکندگی زمین لرزه ها در کمربند چین خورده ساده زاگرس و گودال زاگرس (Zagros foredeep) بیش تر بوده و گستره زاگرس فراخاسته خالی از زمین لرزه است. سازوکارهای حل شده زمین لرزه های در این پژوهش نشان می دهد که زمین لرزه هایی با سازوکار چیره ی راستالغز راست گرد به گسل کره بس وابسته هستند. زمین لرزه هایی با سازوکار چیره ی راستالغز راست گرد و معکوس نیز به گسل سبزه واران و زمین لرزه هایی با سازوکار چیره ی راستالغز راست گرد با راستای گسلی شمالی- جنوبی به گسل سبزپوشان وابسته هستند. زمین لرزه هایی نیز روی داده اند که سازوکارو روکانون آنها با هیج گسلی در گستره هم خوانی ندارد. در تفسیر زمین لرزه های همه نقشه ها بایستی خطای روکانون زمین لرزه ها را نیز در نظر گرفت. این خطا باتوجه به فاصله میان ایستگاهی ایستگاه های شبکه های لرزه نگاری در برخی از زمین لرزه ها می تواند تا ده کیلومتر نیز برسد. سازوکار برخی از این گسل ها که در کارهای (زمین شناسی یا لرزه شناسی) پیشین بررسی شده بودند، با سازوکار حل شده این پژوهش هم خوانی دارند.